Een pencildress is eigenlijk een heel onpraktisch kledingstuk, bijna net zo onpraktisch als een paar hoge hakken of een panty. Want hoewel het splitje aan de achterkant de illusie geeft dat je nog enige bewegingsvrijheid hebt in zo’n strakke rok, is de praktijk weerbarstiger. Net zo min als hoge hakken geschikt zijn voor een record op de 10 km, doe je er goed aan geen pencil jurk te dragen wanneer je obstakels verwacht hoger dan 10 cm. Hoewel de huidige kokerrokken vaak gemaakt zijn van elastische stof, blijft het heffen der benen toch iets dat je beter achterwege kunt laten.
Dribbelen in je pencildress
Wanneer je je dus in een pencildress wringt rest je niets anders dan dribbelen. Of, iets eufemistischer, kittig lopen, want dat heeft nog iets vrouwelijks. Bovendien is dribbelen een term die uit de basketbal komt waarbij je je zijwaarts verplaatst, ondertussen de bal op de grond stuiterend, ook niet iets wat ik je snel zie doen in een kokerrok. Waarom zouden wij eigenlijk anders moeten lopen dan mannen? Wat is er mis met een ferme pas, nu wij vrouwen ook met gemak de 1.75 m halen en schoenmaat 42 al lang geen uitzondering meer is?
Vrouwelijke vormen komen goed uit in pencildress
Ja duh. Dat is de reden waarschijnlijk waarom mannen zo graag kijken naar vrouwen in strakke vintage jurken. Liefst niet alleen met een splitje aan de achterkant, maar ook nog aan de voorkant. Rondingen, mannen zijn er dol op en vrouwen kunnen knap gefrustreerd raken wanneer hun rondingen niet voldoen aan het gangbare ideaal beeld.
Met een beetje shapewear en strakke rokjes kun je echter een hoop faken. En dus gaan vrouwen massaal voor de bijl wanneer er zogenaamde panty’s zijn die je billen liften. Want anno 2016 zijn billen helemaal hot. Wanneer je geen billen hebt, doe je dus alsof of ga je linea recta naar de sportschool om ze te kweken. En dat is allemaal de schuld van “DE” media.
Ronde billen, strakke rokken
We zien Rihanna en Beyoncé en deze dames trainen minstens iedere dag met een personal trainer, maar wij zien alleen die mooie billen en denken dat we die ook even kunnen kweken met een paar squats (de sportieve variant van de kniebuiging). Helaas is het al dan niet hebben van een flinke bilpartij voornamelijk genetisch bepaald, maar het kan natuurlijk nooit kwaad om dat wat je hebt een beetje in model te houden.
Want hangende billen, brrr da’s pas echt eng. Wie geen zin heeft in al die moeite moet maar denken dat het waarschijnlijk net zo’n voorbijgaande trend is als de wespentailles ten tijde van Marilyn Monroe en Sophia Loren. Dat waren de sterren van de jaren 50 en daarom wurmde menig huisvrouw zich in een korset en draaide zich ongans om maar net zo’n slanke taille te krijgen. Maar net als de bips, is de taille ook iets wat je hebt, of niet.
Ontspan, buik uit, billen los
Wel heb ik het flauwe vermoeden dat wanneer je je taille maar lang genoeg in snoert, je taille “vanzelf”een aantal centimeters afneemt. Want de inhoud van je buik bestaat voornamelijk uit darmen en die kunnen best een eindje op schuiven. Of het goed is voor je spijsvertering waag ik te betwijfelen. In deze tijd waarin we leren tevreden te zijn met wie we zijn, zouden we ook best wat minder veeleisend kunnen zijn voor ons uiterlijk.
Dus ode aan de A-lijn jurk of het schort of overhemdjurk, die in tegen stelling tot de pencildres, de stiletto hakken en de panty (hoe houd de je die dingen in vredes naam heel) nu eens heel vrouwvriendelijk zijn, want er wordt helemaal niets ingesnoerd, beklemd, opgedrukt of afgekneld. Leve de zomer en leve de flodderjurk.
